Czym zajmuje się chirurg onkolog?
Lekarz specjalista onkologii jest przewodnikiem chorego. Uczestniczy w jego lepszych oraz gorszych dniach. Wspiera go, pociesza, a jak trzeba to i postawi do pionu. Nie pozwala mu tracić nadziei i popadać w gorsze samopoczucie, bo dobrze wie, że nie dosyć, że nie polepszy sytuacji pacjenta, a jeszcze pogorszy i to w dosłownym tego słowa znaczeniu. Onkologia nie jest zwyczajnym zawodem, lecz ma charakter bohaterski.
Chirurgia onkologiczna – czym się zajmuje?
Chirurgia onkologiczna to dotychczas najskuteczniejsza metoda w walce z nowotworami. Nie da się ukryć, że jest to metoda inwazyjna oraz w wielu przypadkach ekstremalna. W wielu przypadkach wiąże się z nieodwracalnymi skutkami, mowa o ubytkach na ciele, których nie da się odratować. Jednak ponad 60% chorób nowotworowych daje się zwalczyć przy zastosowaniu właśnie chirurgii onkologicznej.
Mimo stosunkowo dużej skuteczności nie jest to pierwszy wybór przy leczeniu chorób nowotworowych. Czasami wystarczy tylko delikatna interwencja chirurga, w celu wzięcia wycinka zmiany skórnej. Stosuje się również zabiegi łagodzące, czyli paliatywne. Dochodzi do tego w ekstremalnie ciężkich przypadkach, kiedy choroba nowotworowa jest na tyle zaawansowana, że nie da się oszczędzić pacjenta. Zabieg ma na celu polepszyć komfort w ciężkim okresie.
Stopniowy oraz systematyczny rozwój medycyny dostarcza lekarzom coraz to nowe narzędzia do walki o ludzkie życie czy też zdrowie. Dzięki temu możliwości, jakie może wykorzystać chirurg, znacząco się polepszyły. Jest to wyjątkowo istotne przy nadzwyczaj trudnych oraz skomplikowanych operacjach, powiązanych z dużą utratą krwi. Operacje stały się bardziej kontrolowane i skutkowały coraz bardziej pozytywnymi wynikami.
Dzięki poznawaniu i użyciu metod odtwórczych i metod rekonstrukcji powstały szanse na modelowanie coraz doskonalszych protez kostnych lub naczyniowych. Protez, gdzie koryguje się ubytki tkanek, dzięki temu chirurgia już nie kojarzy się z ostatecznością – amputacją.
Poradnia chirurgii onkologicznej – jak przebiega leczenie?
Kiedyś wśród chorych panowało przeświadczenie, że wycinanie zmian nowotworowych jest zagrażające, gdyż cięcie guza stopniowo wywoływało jego odrastanie. Wiedza medyczna nie była do tej pory w tej materii adekwatnie rozwinięta, w związku z tym pozbywano się zaledwie widocznej zmiany. Aktualnie wycina się guz razem z całą otoczką zdrowych tkanek, to podstawowa różnica rzutująca na efekty operacji chirurgicznych.
Niezmiernie istotne jest szybkie reagowanie oraz podjęcie działań chirurgicznych w wypadku choroby nowotworowej. Odpowiednie monitorowanie oraz podjęcie leczenia we właściwym momencie może ochronić chorego od śmierci. Nie można dopuścić do leczenia zachowawczego oraz bezczynnie odsyłać chorego od szpitala do szpitala. Osoby chore także nie powinny bagatelizować ani odwlekać konieczności leczenia. Im wcześniej profesjonaliści zajmą się nowotworem, tym więcej szans zyskuje chory.
Chirurg onkolog rozpoznaje nowotwór na podstawie badania histopatologicznego – próbki chorych tkanek lub na bazie oceny cytologicznej badanych komórek. Wykonywane są operacje służące właściwej diagnozie oraz rozpoznaniu – laparotomie. Wykorzystywana jest również biopsja celowana, wykonana przy użyciu aparatu USG lub TK. Zmiany łatwo dostępne (np. na skórze) są wycinane i dopiero poddawane badaniu. Ze zmian nieco większych oraz bardziej schowanych są pobierane wycinki guza.
Bywa, że komórki nowotworowe występują także poza obszarem guza. W takim przypadku chirurg onkolog musi zastosować immunoterapię lub chemioterapię. Dochodzi do tego, kiedy zainfekowane miejsca znajdują się już poza działaniem lekarza oraz konieczne jest wykorzystanie innych, mniej agresywnych środków.
Zawód dla osób odpornych psychicznie – chirurg onkolog
Mimo że rak nie zawsze oznacza tylko i wyłącznie wyroku śmierci, to pacjent jest pogrążony w smutku, czasami beznadziei i wątpliwościach. Przy takim stanie psychicznym trudniej jest walczyć o powrót do zdrowia, zarówno pacjentowi, jak i chirurgowi onkologicznemu. Choroba sama w sobie jest trudna i wymagająca, a co dopiero jak nie ma współpracy ze strony chorego! Pomimo wielkiej chęci pomocy, lekarz czasami nic więcej nie może zrobić.
